Op een gevelsteen lezen we:
In den jare 1861 is dit St. Nicolaas huis gesticht.
Hendrik Ferwerda, Auke Wijma Wommels, den 30 Augustus.

De ballade is gebaseerd op één van de verhalen  die ten grondslag ligt aan de naam van de boerderij. 

Het verhaal gaat als volgt:
Er woonde op deze boerderij eens een rijke boerin,  die was al jong weduwe geworden. Hertrouwen,  daar wilde ze eerst niets van weten, want ze was  bang dat de liefhebbers meer op haar geld en de  boerderij af kwamen dan op haar mooie blauwe  ogen. Ze beredderde de boerderij alleen met een  grootknecht, een stille maar betrouwbare jongen,  die maar een paar jaar jonger was dan zij. Ze raakte  steeds meer aan hem gehecht, kon trouwens ook  moeilijk zonder hem, en het kwam zover, ze zou  eigenlijk best met hem willen trouwen. Maar hoe  hem dat duidelijk maken? Ze kon hem, als vrouw  en boerin, moeilijk zelf vragen, en hij liet niets  merken. Niet dat hij niet zou willen, maar dat een  knecht een gooi naar de boerin deed, dat was er in  die tijd helemaal niet bij. Zelfs in zijn stoutste dromen  zou dat niet bij hem opkomen. Zo gebeurde er  niets. Toen werd het december. Plagend zei de  boerin tegen de knecht dat hij zijn klompen ook nog  maar eens moest zetten. Wie weet had Sinterklaas  dit jaar nog wat voor hem in de zak.  De knecht voelde hier weinig voor; dat was  allemaal gekheid. Maar ze bleef aandringen en hij  gaf ten slotte toe; de boerin was de baas nietwaar?  De klompen kwamen bij de kachel. Toen hij de volgende morgen in de keuken kwam  om een kom thee, was hij alles alweer vergeten, tot  hij de boerin zag. Ze stond dodelijk verlegen, met  een hoofd als een pioen, op blote voeten in zijn  voor haar veel te grote klompen. Maar ze hoefde  niets te zeggen: hij begreep de wenk en acht  weken later was hij de boer. 

Het eerste en laatste couplet, hieronder  weergegeven,  van de ballade van D.A. Tamminga  is in zijn geheel  te lezen op een informatiebord aan  ‘It Fryske Fersepaad’ in de nabijheid van de  boerderij. 

Yn ’t hertsje fan Hinnaerd’radiel
stiet earne in boerehûs, dêr’t hiel
hwat jierren lyn op wenne
in jonge widdou. ’t Wie dêr rom,
in oare stjelp yn ’t wiid rounom
koe amper men bikenne. 

Mar as om sinteklazetiid
d’ âld biskop oer de dakken riid,
dan kin er ’t foar him krije:
dy feint, dy widdou by de hurd
dan glimket er yn ’t grize burd.
Hy mei ’t forhael wol lije.  

• De volgende kinderen worden uit dit huwelijk geboren:
  
  Age, geboren 25 maart 1900 en  overleden 17 januari 1946.
  Jorrit, geboren 3 april 1901 en overleden  na een aantal dagen op 15 april.
  Trijntje, geboren 11 juni 1902 en al op 1  jarige leeftijd overleden, 13 juli 1903.
  Dan weer een Jorrit op 11 mei 1904.  Deze Jorrit bereikte de leeftijd van meer dan 80  jaar.
  Bauke, geboren 9 maart 1906 is  overleden aan jeugdkanker en stierf op 22 februari  1923, oud 16 jaren. Oom Bauke was zeer op zijn  zieke neef gesteld en heeft  hem veel steun  gegeven.
  Wybren (Wijbren/Wiebren) is geboren op  10 september 1911 te Edens
  Rommert, geboren 25 mei 1914, was een  fantastische man, werd later directeur van ‘De  Melkunie’ in Noord-Holland. 

De vader van Wybren was boerenarbeider en  koster van de kerk in Edens. 
Onderstaande foto geeft het arbeidersleven op het  platteland weer met  de vader van Wybren. Hij  houdt een zeis vast en heeft een witte broek aan.  Let ook op de andere broeken met veel  verstelwerk. Tractors kwamen toen weinig voor  en paarden zorgden voor meer kracht dan dat de  arbeiders gezamenlijk konden leveren. Men kon als  boer deze paarden met menners soms inhuren. 

Leren, werken en gezin:

Wybren volgde de mulo in Wommels en daarna de  kweekschool in Sneek. In 1930 haalde Wybren de  akte voor onderwijzer en was tevens bevoegd om  Bijbelse Geschiedenis te geven aan een ‘School  met den Bijbel’. 

Al op 1 oktober 1930 zijn eerste betrekking als  onderwijzer aan de Christelijke School in  Woudsend. De (tijdelijke?) aanstelling eindigde op   31 december van dat jaar. Een tweede (vaste?)  aanstelling vanaf 1 januari 1931 liep tot 31  december 1936 .  Daarna volgde ontslag, omdat  het aantal leerlingen was gedaald en meester  blijkbaar niet meer nodig was en als laatste  binnengekomen? 

Ondertussen studeerde Wybren verder  en in 1935  werd hem in Leeuwarden de akte van  bekwaamheid als hoofdonderwijzer uitgereikt. 

Links een telegram uit Gaast, dat  dit duidelijk maakt.

Het postkantoor waaruit dit telegram verstuurd werd stond naast de  school in Gaast en werd geleid door Auke Bijlsma.

Auke Bijlsma was ook administrerend kerkvoogd en beheerde daarmee tevens de administratie van de school.

De Bijzondere Lagere School in Gaast ging n.l. uit  van de Kerkvoogdij van de Nederlands Hervormde  Gemeente.  

De oorlogsjaren 1940-1945:                   

Meester had een persoonsbewijs nodig om zich te  kunnen identificeren.
Hij woonde toen nog met zijn  gezin op het dorpsnummer, Gaast 60. Vanaf 1949  krijgt Gaast straten, zoals de Buorren/Buren.
Op 7 augustus 1946 is hij met zijn gezin  naar St.  Pancras, Bovenweg 248 verhuisd.  

Zijn schrijverskwaliteiten leverden direct na de  oorlog een revue op over de oorlog. De muziek  werd verzorgd door de dirigent van het korps,  Bauke Hooghiemstra. Dus we kunnen wel spreken  van een nauwe samenwerking tussen beiden.  Zoals bijgaande foto laat zien was meester ook  bekwaam in het vioolspel. Op de kweekschool  heeft hij dit geleerd, maar de toetsen  van orgel  of piano heeft hij nooit aangeraakt om te leren spelen. 

Meester moest in 1942 zijn fiets met gummibanden  en alle toebehoren inleveren bij de gemeente  Wonseradeel.
De burgemeester was toen dhr. J.  Weerstra, later werd de NSB burgemeester Joh.  Werkhoven aangesteld.

De formulieren doen verslag van het gebeuren. Er  stond een vergoeding tegenover van 50 gulden,  die persoonlijk in ontvangst moest worden genomen  bij de gemeente-ontvanger. 

Creatieve inslag: 

Revue en oorlogsverhalen:
Tijdens de oorlog leidde meester Wybren de school,  maar was erg geïnteresseerd  in het gebeuren van  de oorlog. Als we zijn revue over de oorlog lezen  krijgen we inderdaad de idee dat hij goed bij hield  wat er plaats vond en daarvan aantekeningen  maakte in dichtvorm. Direct na de oorlog, in  november, werd een  revue over deze oorlog  opgevoerd.  Veel inwoners van Gaast hadden  hierin een rol. De benodigde oefeningen zullen wel  in het halfjaar, van mei tot november, hebben  plaatsgevonden.
Ook zijn belevenis met de komst van de  Canadezen leverde een interessant verhaal op, dat  we elders bij de artikelen kunnen lezen. Zijn  verlangen naar een sigaret werd hierbij  vervuld.
Uit het artikel van de Duitsers door Gaast op 11 mei  1940 lezen we dat ze  een nacht in Gaast  verbleven. Ze sliepen die nacht in de school.
Tevens maakte hij  een verslag van de festiviteiten  na de bevrijding. 

Het schrijven van boeken: 

Het ontwikkelen van een aardrijkskundemethode  met duidelijke kaarten:
De methode die Bakker samen met collega Rusch  ontwikkelde  is een jaar of veertig (1941-1985) op   veel scholen in gebruik geweest. Rusch en Bakker  kenden elkaar van de opleiding (1935-1936) voor  hoofdonderwijzer. Rusch ontwikkelde al eigen  lesmateriaal  vóór de samenwerking en was  bedreven in het stencilen.  
Ook zal de school in Gaast met drie leerjaren in één  lokaal een rol hebben gespeeld. Je moet je  aandacht over drie verschillende klassen verdelen  en je wilt dat alle leerlingen zinvol werken. Wat maakte deze methode dan zo bijzonder? Men  wilde onderwijsvernieuwing, meer beeld dan tekst in  het aardrijkskundeonderwijs en duidelijke  schoolkaarten en een geschikte  uitgever. De aardrijkskundemethode werd ‘Ons Eigen Land’  genoemd   en was gericht op de mensen en de  economie. De leerstof was verdeeld en men had er  leermiddelen bij gemaakt en dat gaf de methode  een duidelijke voorsprong op de bestaande  methoden.
De kinderen kwamen centraal te staan en het ging  over het wonen van mensen. De uitgever was  Dijkstra en deze hield wel van vernieuwing. Bakker  en Rusch verzetten zich tegen de methode van  Prop, die kinderen veel rijtjes uit hun hoofd liet  leren.  

Terugblik van  Wybren Bakker op het  aardrijkskunde-onderwijs:
……..Aardrijkskunde kregen we natuurlijk ook. Zo  moesten we o.a. alle dorpen van de Langstraat  leren en daar had je natuurlijk een ezelsbruggetje  voor : Gerrit Roept Wat Kan Willem Duiven Vangen  met de plaatsen: Geertruidenberg, Raamsdonk,  Waspik, Kapelle, Waalwijk, Drunen, Vlijmen. Ik heb ze eenmaal met mijn moeder op de bromfiets  gereden, en het maakte weinig indruk op me. Maar  kaartkennis was destijds het voornaamste  bestanddeel van aardrijkskunde. Zo ken ik alle  vulkanen van Java nog op een rijtje, maar waarom  die gevaarlijke dingen nu juist daar lagen is me in  die tijd een geheim gebleven. Ik denk dat de  meester dat zelf ook niet wist. Veel later, tijdens het  ontstaan van de methode heb ik behoorlijk het mes  gezet in al die onnodige namenleerderij en op alle  mogelijke manieren de sociaal-economische  aspecten naar voren gebracht. Misschien is dat  één van de redenen geweest dat we de saaie  methode Prop van de lessenaars hebben geveegd  en dat vrijwel heel Nederland Bakker en Rusch  ging gebruiken. Maar de blinde provinciekaarten in  Nederland-B moesten er nog wel in, op verzoek  van de gebruikers. Ik gruw er nog van, maar de  commercie sprak ook een woordje mee!
Het was echter een overgangstijd naar de  boeiende aardrijkskunde van nu, met het vaak  noodlottige gevolg dat de basisscholieren er thans  helemaal geen fluit meer van weten….. 

Een voorbeeld van de aardrijkskundige kaarten gemaakt door de beide meesters Bakker en Rusch:
Dit is voorbeeld uit de Bakker en Rusch methode  van de provincie Zuid-Holland in ontwerp en  uitvoering.  Wat opvalt zijn de icoontjes die gebruikt  worden om iets aan te duiden en er wordt zo weinig  mogelijk tekst gebruikt. De plaatsen worden b.v.  met een letter aangegeven.  

Een leuke foto van meester die meedoet aan de  dorpsspelen in Gaast van 1938 door al fietsende  een ringetje  te steken. Zou dit de fiets zijn die in de  oorlog ingeleverd moest worden bij de gemeente? 

De spelers van de revue presenteren zich. 

• Na de periode in Gaast, vanaf 1946:
  •  1 september 1946  hoofd van de Vrije  School met de Bijbel te Sint Pancras.
  • 10 augustus 1951 LO-Akte Frans.
  • 1 augustus 1953 hoofd van de  ‘Oranjeschool’ te Arnhem.
  • 1 september 1957 leraar aan de  Hervormde u.l.o. te Arnhem.
  • 1 oktober 1960 leraar aan de Chr. u.l.o.  te Oosterbeek.
  • 1 augustus 1967 leraar aan de Chr. u.l.o.  ‘Karel Doorman’  te Leeuwarden en daarnaast als  tijdelijk leraar Frans aan de vakopleiding voor  bakkers vanaf 11 september 1967.
  • 1 augustus 1968 eervol ontslag in  Leeuwarden. In 1968 krijgen we de Mammoetwet  en de Ulo wordt Mavo.  HBS wordt Havo. Verder  krijgen we nog beroepsgerichte opleidingen zoals  LTS en LEAO.
  • 20 februari 1969, opleiding tot  schooldecaan afgerond.
  • 1 september 1975 eervol ontslag.  
  • van 1 augustus 1977 t/m 31 juli 1978 3  lessen, niveau 3, aan de Andreasschool voor havo  en mavo te Zevenaar.
  • 1978 een tijdelijke benoeming voor het  vak Frans aan het Katholiek Voortgezet onderwijs  te Zevenaar.
  • op 4 januari 1988 overlijdt Wybren  Bakker in Zevenaar.  

• Geraadpleegde bronnen:
  o Volksverhalen uit Friesland,  samengesteld door J. van der Kooi, blz. 126. Het  Sinterklaasgeschenk.
  o Internet voor de ontdekkingsreiziger  Fridtjof Nansen
  o Vele gegevens en foto’s van Henk  Bakker,  zoon van Wybren Bakker.